Nog steeds Springlevend
Blijf op de hoogte en volg Lore
16 Februari 2015 | Indonesië, Samarinda
Hallo!
Vandaag is weer een nieuwe week begonnen dus weer tijd voor een nieuwe update.
Donderdagmiddag ben ik na mijn werk(voormid)dag een bezoekje gaan brengen aan Louise (australische vrijwilligster) op de universiteit waar zij werkt, die ook maar 500 meter van ons guesthouse af ligt. Het is een kleine universiteit, in tegenstelling tot de universiteit van waaruit ik mijn co-schap in het ziekenhuis nu loop. Het is een kleine maar oh zo mooie campus, en er hangt een heel gemoedelijke sfeer. Louise heeft me rondgeleid en zoals altijd was iedereen natuurlijk super enthousiast om een nieuwe blanke te ontmoeten. Ik heb daar ook na 2 weken eindelijk mijn huisbazin ontmoet, want zij werkt daar. Ze heeft mij eigenlijk nooit welkom geheten, onze communicatie verliep geheel via de gsm, maar het was een heel vriendelijke vrouw.
Vrijdag kreeg ik in de namiddag toen ik in het koffietentje zat te studeren een berichtje van Louise of ik mee wou om een massage te halen. Ik heb nog nooit eerder een massage gehad, en het is toch een van de dingen waar je in Azië bijna niet omheen kan, dus natuurlijk ging ik mee! Het was een unieke ervaring, 50% ontspannend en 50% pijnlijk, en dat voor maar 8euro voor een heel uur! Als ik binnen een maand de 50% pijnlijke momenten geheel vergeten ben doe ik het zeker opnieuw! Wanneer we buiten kwamen van het salon hoorden we veel lawaai op het kruispunt voor het winkelcentrum, er was namelijk een protest aan de gang tegen valentijnsdag voor de moskee. De mannen stonden op het midden van het kruispunt met vlaggen en een megafoon terwijl de vrouwen aan de overkant op de stoep voor de moskee stonden met een groot spandoek waar iets (volgens Louise die goed indonesisch kan) op stond in de zin van '' Valentine's day, cultureel afval'. Toen we erna terugkwamen in het guesthouse zag ik dat Veerle me een bericht gestuurd had om te vragen of ik mee naar de bioscoop wou, ik ben snel terug in de angkot gesprongen richting het winkelcentrum waar zij waren waarna we vervolgens gedineerd hebben in... de pizza hut! :D Eindelijk eens wat anders als rijst! Ik had geen idee welke film we gingen kijken, en de rest had puur gekozen op basis van de acteurs aangezien de keuze hier niet heel uitgebreid is. Ze hadden gekozen voor kingsman kreeg ik te horen toen we al in de filmzaal zaten, maar dat maakte mij ook niet veel uit want het was gewoon leuk om een avondje weg te gaan. Wat een hilarische film! We lagen met zijn vieren de hele film strike van het lachen. In de film zaten ook enkele grapjes verwerkt met betrekking tot de europese geschiedenis, waardoor op momenten niemand anders in de zaal aan het lachen was dan ons, want de indonesiers hebben daar natuurlijk niet veel verstand van. Na de film heb ik vlug gedoucht en vervolgens snel bed in gekropen voor het programma van het weekend.
Dit weekend zijn we namelijk naar een (niet zo) onbewoond eiland gegaan, voor de kust van Bontang. Veerle is 2 weken geleden er haar eentje uit getrokken naar Bontang, waar ze via couchsurfing (voor de senioren: een website waar je lid van kan worden en dan op andere leden hun couch = zetel kan blijven slapen) een aantal Indonesiers had leren kennen die dit soort uitstapjes wekelijks maken. Na 3 uur bus, of beter gezegd 3 uur achtbaan voor maar 2 euro, rijden naar Bontang zijn we met de boot die de Indonesiërs geregeld hadden naar het eiland Pulau Beras Basah gevaren waar we ook zijn blijven overnachten tot zondag. We kwamen zo goed mogelijk voorbereid aan in Bontang, we hadden natuurlijk geen echte kampeerspullen maar hadden veel mueslirepen en dergelijke meegenomen om te overleven. Gelukkig waren deze Indonesiërs echte professionals in het wildkamperen, ze hadden namelijk een uitgebreide Indonesische maaltijd meegenomen bestaande uit rijst, groenten, tofu en vis die we 's avonds op een kampvuur gebakken hebben gebruik makende van een rooster wat ze ook mee hadden genomen. Zo was er toch een mooi evenwicht aan voedsel, onze snacks gecombineerd met hun volwaardige maaltijden! Het was een echt avontuur. We hebben zelfs estafette spelletjes gespeeld op het strand die Pongo (de Indonesiër) voorbereid had. Heel grappig, zeker gezien de taalbarrière! Zaterdag was wat bewolkt, maar Bontang ligt echt net op de evenaar dus het zeewater was lekker warm. Ik was heel erg blij met mijn zaklamp waar papa mij vrijdag nog gelukkig aan heeft helpen herinneren, want toen het donker werd was het ook echt donker! 's Avonds hebben we nog uno (kaartspel) gespeeld naast het kampvuur onder de mooie sterrenhemel, in de verte was er een onweer aan de gang waardoor er af en toe prachtige lichtflitsen te zien waren. Rond elf uur zijn we gaan slapen, erg oncomfortabel op de grond, maar dat hoorde erbij. Jammer genoeg werden we om 1 uur gewekt door de regen. Aangezien het eiland niet zo onbewoond was als we eerst dachten - er stond 1 huis op en het is een populaire plek voor de locals om een dagje aan het strand door te brengen - stonden er ook houten afdakjes waar we snel onder zijn gaan liggen, met de regenjas aan natuurlijk, want wanneer de wind passeerde kregen we toch nog een lekkere douche. Veel slapen was dus geen optie want om 6u begon de haan al te kraaien. 's Ochtends was het nog steeds erg bewolkt maar rond 10u klaarde het helemaal op en werd het super heet. Ontbijt bestond uit het door ons meegebrachte fruit en de resten van de vorige avond. Eten genoeg dus. Er kwamen toen nog 2 indonesische vrienden van Pongo aan, en 1 ervan had een echte snorkelset meegebracht waardoor we echt heel mooie dingen gezien hebben. Het zeewater was heel helder en de zon scheen volop. Er waren superveel zeesterren en zee-egels en die Indonesiers heeft ons dieper de zee in geleid waar we koraal en clownvisjes (Nemo's) hebben gezien! Zondag hebben we dus grotendeels in het water liggen dobberen, waardoor ik vandaag een mooie tomaat ben. Ik heb me nochtans in gesmeerd! Maar we zaten natuurlijk op de evenaar... Het valt uiteindelijk nog wel mee hoor, morgen is het normaal wel weggetrokken. Het fijne was ook dat ik gewoon lekker in bikini heb kunnen zwemmen daar! In Balikpapan durfde ik dat niet omdat alle Indonesiërs met hun kleren in het water springen, maar op het eiland maakte me dat niet zoveel uit omdat daar minder mensen waren en Veerle ook gewoon in Bikini rond liep. Onze groep Indonesiërs waren ook heel losse mensen dus die maakten er geen probleem van, Pongo zijn vrouw had zelf een badpak aan! We zijn het hele weekend natuurlijk wel weer aangestaard, maar dat word ik ondertussen wel gewoon. Natuurlijk kwam iedereen weer vragen om foto's maar die hebben we dit weekend gewoon lekker afgewezen, we waren namelijk lekker vakantie aan het vieren, en ik wil niet zo graag in bikini op de facebookpagina van een Indonesiër staan. Over het algemeen zijn de Indonesiërs heel vriendelijk maar hier en daar heb je toch van die onbeschofte figuren die na weigeren toch nog foto's willen maken. Rond 2uur hebben we de boot terug genomen naar Bontang, waarna de Indonesiers ons op hun scooter naar het busstation gebracht hebben, dat was ook een heel leuke ervaring. De busrit terug naar Samarinda duurde nu maar 2,5 uur en dat kwam doordat de buschauffeur zich onoverwinnelijk voelde denk ik; zijn tempo in combinatie met de niet zo goed aangelegde wegen zorgde ervoor dat we regelmatig bijna uit onze stoel gekatapulteerd werden! Gelukkig zijn we wel heelhuids aangekomen in Samarinda, waar ik ook doodgelukkig was om een douche te kunnen nemen en een echte wc te kunnen gebruiken! Vandaag is mijn korte week in het laboratorium begonnen. Deze voormiddag heb ik meegedaan bij het bloedprikken en namiddag kreeg ik les van de dokter in het laboratorium, een leerzame dag. Het bloedprikken gaat toch iets anders dan in Nederland, met het kleine voorbeeld dat de verpleger net op tijd kon voorkomen dat hij dezelfde naald waarmee hij de vorige patiënt had geprikt, bij de volgende patiënt opnieuw ging gebruiken! Ik ben ook erg oplettend als ik bloed prik dat ik mezelf niet prik, door het hoge aantal mensen met HIV (AIDS) hier in Indonesië. Toch ben ik nog steeds wel moe van dit weekend, dus deze avond terug vroeg bed in! Het is maar een korte week, want donderdag is het chinees nieuwjaar, een nationale feestdag waardoor we een lang weekend krijgen van de universiteit.
Dat waren dus mijn avonturen van afgelopen week!
Dikke kus
Vandaag is weer een nieuwe week begonnen dus weer tijd voor een nieuwe update.
Donderdagmiddag ben ik na mijn werk(voormid)dag een bezoekje gaan brengen aan Louise (australische vrijwilligster) op de universiteit waar zij werkt, die ook maar 500 meter van ons guesthouse af ligt. Het is een kleine universiteit, in tegenstelling tot de universiteit van waaruit ik mijn co-schap in het ziekenhuis nu loop. Het is een kleine maar oh zo mooie campus, en er hangt een heel gemoedelijke sfeer. Louise heeft me rondgeleid en zoals altijd was iedereen natuurlijk super enthousiast om een nieuwe blanke te ontmoeten. Ik heb daar ook na 2 weken eindelijk mijn huisbazin ontmoet, want zij werkt daar. Ze heeft mij eigenlijk nooit welkom geheten, onze communicatie verliep geheel via de gsm, maar het was een heel vriendelijke vrouw.
Vrijdag kreeg ik in de namiddag toen ik in het koffietentje zat te studeren een berichtje van Louise of ik mee wou om een massage te halen. Ik heb nog nooit eerder een massage gehad, en het is toch een van de dingen waar je in Azië bijna niet omheen kan, dus natuurlijk ging ik mee! Het was een unieke ervaring, 50% ontspannend en 50% pijnlijk, en dat voor maar 8euro voor een heel uur! Als ik binnen een maand de 50% pijnlijke momenten geheel vergeten ben doe ik het zeker opnieuw! Wanneer we buiten kwamen van het salon hoorden we veel lawaai op het kruispunt voor het winkelcentrum, er was namelijk een protest aan de gang tegen valentijnsdag voor de moskee. De mannen stonden op het midden van het kruispunt met vlaggen en een megafoon terwijl de vrouwen aan de overkant op de stoep voor de moskee stonden met een groot spandoek waar iets (volgens Louise die goed indonesisch kan) op stond in de zin van '' Valentine's day, cultureel afval'. Toen we erna terugkwamen in het guesthouse zag ik dat Veerle me een bericht gestuurd had om te vragen of ik mee naar de bioscoop wou, ik ben snel terug in de angkot gesprongen richting het winkelcentrum waar zij waren waarna we vervolgens gedineerd hebben in... de pizza hut! :D Eindelijk eens wat anders als rijst! Ik had geen idee welke film we gingen kijken, en de rest had puur gekozen op basis van de acteurs aangezien de keuze hier niet heel uitgebreid is. Ze hadden gekozen voor kingsman kreeg ik te horen toen we al in de filmzaal zaten, maar dat maakte mij ook niet veel uit want het was gewoon leuk om een avondje weg te gaan. Wat een hilarische film! We lagen met zijn vieren de hele film strike van het lachen. In de film zaten ook enkele grapjes verwerkt met betrekking tot de europese geschiedenis, waardoor op momenten niemand anders in de zaal aan het lachen was dan ons, want de indonesiers hebben daar natuurlijk niet veel verstand van. Na de film heb ik vlug gedoucht en vervolgens snel bed in gekropen voor het programma van het weekend.
Dit weekend zijn we namelijk naar een (niet zo) onbewoond eiland gegaan, voor de kust van Bontang. Veerle is 2 weken geleden er haar eentje uit getrokken naar Bontang, waar ze via couchsurfing (voor de senioren: een website waar je lid van kan worden en dan op andere leden hun couch = zetel kan blijven slapen) een aantal Indonesiers had leren kennen die dit soort uitstapjes wekelijks maken. Na 3 uur bus, of beter gezegd 3 uur achtbaan voor maar 2 euro, rijden naar Bontang zijn we met de boot die de Indonesiërs geregeld hadden naar het eiland Pulau Beras Basah gevaren waar we ook zijn blijven overnachten tot zondag. We kwamen zo goed mogelijk voorbereid aan in Bontang, we hadden natuurlijk geen echte kampeerspullen maar hadden veel mueslirepen en dergelijke meegenomen om te overleven. Gelukkig waren deze Indonesiërs echte professionals in het wildkamperen, ze hadden namelijk een uitgebreide Indonesische maaltijd meegenomen bestaande uit rijst, groenten, tofu en vis die we 's avonds op een kampvuur gebakken hebben gebruik makende van een rooster wat ze ook mee hadden genomen. Zo was er toch een mooi evenwicht aan voedsel, onze snacks gecombineerd met hun volwaardige maaltijden! Het was een echt avontuur. We hebben zelfs estafette spelletjes gespeeld op het strand die Pongo (de Indonesiër) voorbereid had. Heel grappig, zeker gezien de taalbarrière! Zaterdag was wat bewolkt, maar Bontang ligt echt net op de evenaar dus het zeewater was lekker warm. Ik was heel erg blij met mijn zaklamp waar papa mij vrijdag nog gelukkig aan heeft helpen herinneren, want toen het donker werd was het ook echt donker! 's Avonds hebben we nog uno (kaartspel) gespeeld naast het kampvuur onder de mooie sterrenhemel, in de verte was er een onweer aan de gang waardoor er af en toe prachtige lichtflitsen te zien waren. Rond elf uur zijn we gaan slapen, erg oncomfortabel op de grond, maar dat hoorde erbij. Jammer genoeg werden we om 1 uur gewekt door de regen. Aangezien het eiland niet zo onbewoond was als we eerst dachten - er stond 1 huis op en het is een populaire plek voor de locals om een dagje aan het strand door te brengen - stonden er ook houten afdakjes waar we snel onder zijn gaan liggen, met de regenjas aan natuurlijk, want wanneer de wind passeerde kregen we toch nog een lekkere douche. Veel slapen was dus geen optie want om 6u begon de haan al te kraaien. 's Ochtends was het nog steeds erg bewolkt maar rond 10u klaarde het helemaal op en werd het super heet. Ontbijt bestond uit het door ons meegebrachte fruit en de resten van de vorige avond. Eten genoeg dus. Er kwamen toen nog 2 indonesische vrienden van Pongo aan, en 1 ervan had een echte snorkelset meegebracht waardoor we echt heel mooie dingen gezien hebben. Het zeewater was heel helder en de zon scheen volop. Er waren superveel zeesterren en zee-egels en die Indonesiers heeft ons dieper de zee in geleid waar we koraal en clownvisjes (Nemo's) hebben gezien! Zondag hebben we dus grotendeels in het water liggen dobberen, waardoor ik vandaag een mooie tomaat ben. Ik heb me nochtans in gesmeerd! Maar we zaten natuurlijk op de evenaar... Het valt uiteindelijk nog wel mee hoor, morgen is het normaal wel weggetrokken. Het fijne was ook dat ik gewoon lekker in bikini heb kunnen zwemmen daar! In Balikpapan durfde ik dat niet omdat alle Indonesiërs met hun kleren in het water springen, maar op het eiland maakte me dat niet zoveel uit omdat daar minder mensen waren en Veerle ook gewoon in Bikini rond liep. Onze groep Indonesiërs waren ook heel losse mensen dus die maakten er geen probleem van, Pongo zijn vrouw had zelf een badpak aan! We zijn het hele weekend natuurlijk wel weer aangestaard, maar dat word ik ondertussen wel gewoon. Natuurlijk kwam iedereen weer vragen om foto's maar die hebben we dit weekend gewoon lekker afgewezen, we waren namelijk lekker vakantie aan het vieren, en ik wil niet zo graag in bikini op de facebookpagina van een Indonesiër staan. Over het algemeen zijn de Indonesiërs heel vriendelijk maar hier en daar heb je toch van die onbeschofte figuren die na weigeren toch nog foto's willen maken. Rond 2uur hebben we de boot terug genomen naar Bontang, waarna de Indonesiers ons op hun scooter naar het busstation gebracht hebben, dat was ook een heel leuke ervaring. De busrit terug naar Samarinda duurde nu maar 2,5 uur en dat kwam doordat de buschauffeur zich onoverwinnelijk voelde denk ik; zijn tempo in combinatie met de niet zo goed aangelegde wegen zorgde ervoor dat we regelmatig bijna uit onze stoel gekatapulteerd werden! Gelukkig zijn we wel heelhuids aangekomen in Samarinda, waar ik ook doodgelukkig was om een douche te kunnen nemen en een echte wc te kunnen gebruiken! Vandaag is mijn korte week in het laboratorium begonnen. Deze voormiddag heb ik meegedaan bij het bloedprikken en namiddag kreeg ik les van de dokter in het laboratorium, een leerzame dag. Het bloedprikken gaat toch iets anders dan in Nederland, met het kleine voorbeeld dat de verpleger net op tijd kon voorkomen dat hij dezelfde naald waarmee hij de vorige patiënt had geprikt, bij de volgende patiënt opnieuw ging gebruiken! Ik ben ook erg oplettend als ik bloed prik dat ik mezelf niet prik, door het hoge aantal mensen met HIV (AIDS) hier in Indonesië. Toch ben ik nog steeds wel moe van dit weekend, dus deze avond terug vroeg bed in! Het is maar een korte week, want donderdag is het chinees nieuwjaar, een nationale feestdag waardoor we een lang weekend krijgen van de universiteit.
Dat waren dus mijn avonturen van afgelopen week!
Dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
