Goodbye Samarinda!
Blijf op de hoogte en volg Lore
22 Maart 2015 | Indonesië, Samarinda
Hoi allemaal!
Afgelopen week was mijn laatste week hier in Samarinda!
Zondag zijn we naar Bukit Bangkirai geweest, dat is een stukje jungle in de buurt van Balikpapan waar je kan wandelen tussen de Bangkirai bomen en waar ook verschillende hangbruggen tussen de boomtoppen hangen. Na een autorit van 3 uur met een chauffeur die we ingehuurd hadden voor de dag, over niet altijd even goed onderhouden wegen kwamen we aan in het basiskamp waar je aan de wandeltocht kon beginnen. Aangezien we om 9u vertrokken waren, kwamen we dus rond het middaguur aan. We hebben dan ook eerst even gegeten voor we gingen wandelen, onder toeziend oog van 4 rosse katten die niet altijd even braaf op de grond bleven zitten. Een toegangskaartje kostte 75000 rupiah, 5 euro. Daarin zat ook de verzekering van 1000 rupiah (0,07 eurocent). Het is nog steeds niet heel duidelijk waar dat voor nodig was, aangezien de hangbruggen toch wel 4 verdiepingen van een gebouw hoog hingen; als er eentje naar beneden viel zou die verzekering niet veel helpen, aangezien je heel waarschijnlijk dood bent :D. Het was mooi weer, maar dat betekende dus ook dat het in de jungle zweten was! Net als toen ik op oerang-oetang jacht ging was het nu ook weer heel vochtig en plakkerig. Na een paar wandelingetjes kwamen we bij de hangbruggen aan waar je een houten trappentoren moest opwandelen om boven te geraken, alsof het nog niet warm genoeg was! Boven kreeg je wel een heel mooi uitzicht tussen de boomtoppen! Er was ook een filmploeg van Jakarta aanwezig voor een vakantie programma, dus hoogst waarschijnlijk is ons gezicht binnenkort hier op tv te zien. De bruggen zelf waren gelukkig wel stevig, hoewel de eerste stappen toch wat onwennig aanvoelen zo hoog boven de grond. Na de hangbruggen zetten we onze wandeltocht verder, tot er een heuse tropische regenstorm losbarstte! We waren allemaal voorbereid op regen; ben en hannah hadden paraplu's mee en ik mijn regenponcho. Maar als ik zeg tropische regenstorm dan bedoel ik dat ook letterlijk, ondanks onze regenwerende spullen kwamen we alsnog half verzopen aan in het basiskamp. We konden er allemaal wel goed om lachen. We waren wel een beetje bezorgd hoe we terug in Samarinda gingen geraken, aangezien de wegen al niet optimaal waren tijdens de heenweg, en nu waarschijnlijk onder water stonden! We zijn gelukkig zonder problemen thuis geraakt.
Maandag begon ik mijn laatste werkweek in puskesmas Lempake. Ik denk dat de combinatie van natte kleren en airconditioning in de auto voor 3 uur ervoor gezorgd heeft dat ik mijn Indonesisch avontuur niet kon afsluiten zonder ziek te worden. Ik voelde me maandag middag al niet zo lekker en het werd alleen maar erger, waardoor ik dinsdag en woensdag dan ook in bed ben blijven liggen. Gelukkig was het enkel een zware verkoudheid en geen rare tropische infectie, waardoor ik donderdag dan ook terug beter was! Maandagavond was Louise ook teruggekeerd uit Bali. Het weerzien was van korte duur, want woensdag kreeg ik telefoon van haar dat ze zich niet goed voelde en naar het ziekenhuis ging in Balikpapan. Ze had me eerder al verteld dat ze last heeft van hartritmestoornissen, en die ochtend op weg naar het werk merkte ze het weer. Die dag kwam er ook een vrouw van hun vrijwilligersprogramma uit Jakarta op bezoek om te horen hoe het met hun ging, en die heeft ervoor gezorgd dat ze naar het ziekenhuis in Balikpapan kon voor onderzoek. Ik had aangeboden om mee te gaan, omdat in eerste instantie niemand van haar collega's mee gingen. Maar omdat ze waarschijnlijk niet dezelfde dag nog zou terugkeren, en uiteindelijk wel een collega meeging ben ik dus hier gebleven. Ik kon niet nog 2 dagen afwezig zijn in de puskesmas. Uiteindelijk een goede keuze, want Louise is pas Vrijdagavond teruggekeerd. Uit de onderzoeken is ze niet veel wijzer geworden, maar dat hadden we allemaal wel al verwacht voor ze vertrok.
Donderdag dus terug naar de puskesmas. In de namiddag heb ik met mijn nieuw gevonden gezondheid een inhaalbeweging gemaakt en mijn verslag en eindpresentatie afgewerkt! Een productieve dag dus. 's Avonds was ik, zoals gewoonlijk, met ben en Hannah gaan eten hier op de straat en erna naar de avondmarkt gegaan die hier een straat verder is iedere donderdag. Gezellige sfeer, maar ook veel bedelaars! En lekkere donuts!
Vrijdag was mijn laatste dag. We waren weer geriatrische patiënten gaan bezoeken in een patiënt room buiten de puskesmas, net zoals we vorige week ook hadden gedaan. Die mensen zijn altijd heel blij mij te zien en willen me ook altijd aanraken. Natuurlijk werden we weer eten aangeboden, maar aangezien mijn westerse maag om 10u 's ochtends nog niet zoveel zin heeft in allerhande gefrituurd eten, ben ik na 2 dingen (uit beleefdheid) gestopt met eten. Dat ik al genoeg had na 2 kleine gefrituurde banaantjes snappen ze hier niet. In de namiddag ben ik gaan shoppen. Ik wou nog graag witte allstars kopen voor ik hier vertrok aangezien ze hier veel goedkoper zijn dan in België. Helaas had de winkel waar ik ze al 2 maanden had zien staan mijn maat niet meer! Na een zoektocht in 3 verschillende malls wou ik het bijna opgeven. Tot ik nog een winkel gevonden had! Missie volbracht dus. 's Avonds ben ik met Ben en Hannah naar de pizza hut gegaan!
Zaterdag heb ik lekker uitgeslapen en ben ik dan 's namiddags naar het zwembad gegaan van het hotel waar we 2 weken geleden hamburgers hebben gegeten. Daar heb ik wat baantjes gezwommen, fijn om nog eens wat sport te doen en tegelijkertijd niet te smelten van de hitte! Natuurlijk werd ik aangestaard omwille van mijn bikini maar ook vanwege het feit dat ik effectief aan het zwemmen was. Veel Indonesiërs kunnen namelijk niet zwemmen en liggen maar wat te dobberen in het water. 's Avonds hebben we gekookt in Ben en Hannah hun appartement, mijn afscheidsdiner!
Vandaag, zondag, is mijn laatste volle dag in Samarinda. Aangezien het als hoogtepunt beschreven staat in de lonely planet, gigantisch groot is en ik er na 2 maanden nog niet geweest was, ben ik vandaag het Islamic center gaan bezoeken. Helaas begon het net te regenen toen ik aankwam. Ik was goed voorbereid met een lange trui en een sjaal voor rond mijn hoofd te slaan, maar dat bleek uiteindelijk allemaal niet nodig. Zolang je de gebedsruimtes niet betreed hoeft dat niet. Ik moest wel mijn schoenen uitdoen en vond het toch een vreemd gevoel om daar rond te tripelen op mijn blote voeten. In een van de torens kan je ook naar boven en heb je een mooi uitzicht over samarinda.
Morgen rest mij alleen nog het geven van mijn presentatie om 12u, waarna ik op mijn gemak mijn koffer zal pakken en de bus naar balikpapan zal nemen. Daar heb ik een hotelkamer geboekt voor 1 nacht naast de luchthaven, want om 9u vlieg ik naar Jogjakarta.
Over exact 1 week is het ook au revoir Indonesië, en terug naar het koudere westen!
Ik zie jullie dus vlug weer!
Dikke kus
Afgelopen week was mijn laatste week hier in Samarinda!
Zondag zijn we naar Bukit Bangkirai geweest, dat is een stukje jungle in de buurt van Balikpapan waar je kan wandelen tussen de Bangkirai bomen en waar ook verschillende hangbruggen tussen de boomtoppen hangen. Na een autorit van 3 uur met een chauffeur die we ingehuurd hadden voor de dag, over niet altijd even goed onderhouden wegen kwamen we aan in het basiskamp waar je aan de wandeltocht kon beginnen. Aangezien we om 9u vertrokken waren, kwamen we dus rond het middaguur aan. We hebben dan ook eerst even gegeten voor we gingen wandelen, onder toeziend oog van 4 rosse katten die niet altijd even braaf op de grond bleven zitten. Een toegangskaartje kostte 75000 rupiah, 5 euro. Daarin zat ook de verzekering van 1000 rupiah (0,07 eurocent). Het is nog steeds niet heel duidelijk waar dat voor nodig was, aangezien de hangbruggen toch wel 4 verdiepingen van een gebouw hoog hingen; als er eentje naar beneden viel zou die verzekering niet veel helpen, aangezien je heel waarschijnlijk dood bent :D. Het was mooi weer, maar dat betekende dus ook dat het in de jungle zweten was! Net als toen ik op oerang-oetang jacht ging was het nu ook weer heel vochtig en plakkerig. Na een paar wandelingetjes kwamen we bij de hangbruggen aan waar je een houten trappentoren moest opwandelen om boven te geraken, alsof het nog niet warm genoeg was! Boven kreeg je wel een heel mooi uitzicht tussen de boomtoppen! Er was ook een filmploeg van Jakarta aanwezig voor een vakantie programma, dus hoogst waarschijnlijk is ons gezicht binnenkort hier op tv te zien. De bruggen zelf waren gelukkig wel stevig, hoewel de eerste stappen toch wat onwennig aanvoelen zo hoog boven de grond. Na de hangbruggen zetten we onze wandeltocht verder, tot er een heuse tropische regenstorm losbarstte! We waren allemaal voorbereid op regen; ben en hannah hadden paraplu's mee en ik mijn regenponcho. Maar als ik zeg tropische regenstorm dan bedoel ik dat ook letterlijk, ondanks onze regenwerende spullen kwamen we alsnog half verzopen aan in het basiskamp. We konden er allemaal wel goed om lachen. We waren wel een beetje bezorgd hoe we terug in Samarinda gingen geraken, aangezien de wegen al niet optimaal waren tijdens de heenweg, en nu waarschijnlijk onder water stonden! We zijn gelukkig zonder problemen thuis geraakt.
Maandag begon ik mijn laatste werkweek in puskesmas Lempake. Ik denk dat de combinatie van natte kleren en airconditioning in de auto voor 3 uur ervoor gezorgd heeft dat ik mijn Indonesisch avontuur niet kon afsluiten zonder ziek te worden. Ik voelde me maandag middag al niet zo lekker en het werd alleen maar erger, waardoor ik dinsdag en woensdag dan ook in bed ben blijven liggen. Gelukkig was het enkel een zware verkoudheid en geen rare tropische infectie, waardoor ik donderdag dan ook terug beter was! Maandagavond was Louise ook teruggekeerd uit Bali. Het weerzien was van korte duur, want woensdag kreeg ik telefoon van haar dat ze zich niet goed voelde en naar het ziekenhuis ging in Balikpapan. Ze had me eerder al verteld dat ze last heeft van hartritmestoornissen, en die ochtend op weg naar het werk merkte ze het weer. Die dag kwam er ook een vrouw van hun vrijwilligersprogramma uit Jakarta op bezoek om te horen hoe het met hun ging, en die heeft ervoor gezorgd dat ze naar het ziekenhuis in Balikpapan kon voor onderzoek. Ik had aangeboden om mee te gaan, omdat in eerste instantie niemand van haar collega's mee gingen. Maar omdat ze waarschijnlijk niet dezelfde dag nog zou terugkeren, en uiteindelijk wel een collega meeging ben ik dus hier gebleven. Ik kon niet nog 2 dagen afwezig zijn in de puskesmas. Uiteindelijk een goede keuze, want Louise is pas Vrijdagavond teruggekeerd. Uit de onderzoeken is ze niet veel wijzer geworden, maar dat hadden we allemaal wel al verwacht voor ze vertrok.
Donderdag dus terug naar de puskesmas. In de namiddag heb ik met mijn nieuw gevonden gezondheid een inhaalbeweging gemaakt en mijn verslag en eindpresentatie afgewerkt! Een productieve dag dus. 's Avonds was ik, zoals gewoonlijk, met ben en Hannah gaan eten hier op de straat en erna naar de avondmarkt gegaan die hier een straat verder is iedere donderdag. Gezellige sfeer, maar ook veel bedelaars! En lekkere donuts!
Vrijdag was mijn laatste dag. We waren weer geriatrische patiënten gaan bezoeken in een patiënt room buiten de puskesmas, net zoals we vorige week ook hadden gedaan. Die mensen zijn altijd heel blij mij te zien en willen me ook altijd aanraken. Natuurlijk werden we weer eten aangeboden, maar aangezien mijn westerse maag om 10u 's ochtends nog niet zoveel zin heeft in allerhande gefrituurd eten, ben ik na 2 dingen (uit beleefdheid) gestopt met eten. Dat ik al genoeg had na 2 kleine gefrituurde banaantjes snappen ze hier niet. In de namiddag ben ik gaan shoppen. Ik wou nog graag witte allstars kopen voor ik hier vertrok aangezien ze hier veel goedkoper zijn dan in België. Helaas had de winkel waar ik ze al 2 maanden had zien staan mijn maat niet meer! Na een zoektocht in 3 verschillende malls wou ik het bijna opgeven. Tot ik nog een winkel gevonden had! Missie volbracht dus. 's Avonds ben ik met Ben en Hannah naar de pizza hut gegaan!
Zaterdag heb ik lekker uitgeslapen en ben ik dan 's namiddags naar het zwembad gegaan van het hotel waar we 2 weken geleden hamburgers hebben gegeten. Daar heb ik wat baantjes gezwommen, fijn om nog eens wat sport te doen en tegelijkertijd niet te smelten van de hitte! Natuurlijk werd ik aangestaard omwille van mijn bikini maar ook vanwege het feit dat ik effectief aan het zwemmen was. Veel Indonesiërs kunnen namelijk niet zwemmen en liggen maar wat te dobberen in het water. 's Avonds hebben we gekookt in Ben en Hannah hun appartement, mijn afscheidsdiner!
Vandaag, zondag, is mijn laatste volle dag in Samarinda. Aangezien het als hoogtepunt beschreven staat in de lonely planet, gigantisch groot is en ik er na 2 maanden nog niet geweest was, ben ik vandaag het Islamic center gaan bezoeken. Helaas begon het net te regenen toen ik aankwam. Ik was goed voorbereid met een lange trui en een sjaal voor rond mijn hoofd te slaan, maar dat bleek uiteindelijk allemaal niet nodig. Zolang je de gebedsruimtes niet betreed hoeft dat niet. Ik moest wel mijn schoenen uitdoen en vond het toch een vreemd gevoel om daar rond te tripelen op mijn blote voeten. In een van de torens kan je ook naar boven en heb je een mooi uitzicht over samarinda.
Morgen rest mij alleen nog het geven van mijn presentatie om 12u, waarna ik op mijn gemak mijn koffer zal pakken en de bus naar balikpapan zal nemen. Daar heb ik een hotelkamer geboekt voor 1 nacht naast de luchthaven, want om 9u vlieg ik naar Jogjakarta.
Over exact 1 week is het ook au revoir Indonesië, en terug naar het koudere westen!
Ik zie jullie dus vlug weer!
Dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
