Indonesian wedding
Blijf op de hoogte en volg Lore
07 Februari 2015 | Indonesië, Samarinda
Hello folks!
Ik verdien een vrijstelling voor spellingsfouten in alle toekomstige blogs die ik typ, aangezien ik mijn dagen hier voornamelijk in het engels en zeer gebrekkig Indonesisch doorbreng! :D
Zal ik beginnen waar ik bij vorige post geëindigd ben, woensdagavond. Na onze studie/internet namiddag in het koffietentje (waar ik nu overigens weer zit om net succesvol te skypen met mijn lieve oudertjes) zijn we gaan eten bij de chinees wat verder in de stad. Het was echt super lekker! Gemiddeld betalen we hier voor een avondmaal niet meer als 2 euro, maar voor een enkele keer mag het wel eens wat anders zijn zoals de chinees. Nog was het niet meer dan 5 euro! En superlekker eten, vooral ook veel te veel. Na het eten zijn we naar een van de vele malls gewandeld die in de buurt lag, waar we ook zeer enthousiast waren toen we onze eerste 2 boulè's (westerlingen) gespot hadden! 2 mannen van middelbare leeftijd liepen de bioscoop binnen. Voor de andere 3 die hier al een maand zitten waren het de eerste blanken die ze hier tegengekomen waren.
In de mall zat ook een karaokebar waar ik en Veerle toch wel in geïnteresseerd waren, misschien iets om volgende week te doen. Mensen kennen mij hier toch niet ... Alhoewel we hier dus enorm opvallen :D.
Donderdag was een erg onsuccesvolle dag in het ziekenhuis aangezien de dokter gewoon niet kwam opdagen op onze afspraak. Ik ben dan vervolgens maar weer in het internet koffietentje gaan zitten wachtend op de andere 3. Uiteindelijk kreeg ik bericht van Veerle dat ze wat verder op in de stad in een andere internet tent zat. Vol goede moed ben ik in de angkot gesprongen om haar tegemoet te gaan, helaas was ik na 2 angkot ritjes en een uur ronddwalen nog steeds niet op de juiste bestemming geraakt. In mijn beste Indonesisch heb ik meermaals de weg gevraagd, maar Aziaten hebben blijkbaar de cultuur dat ze geen slechte indruk willen maken en dus ook niet willen toegeven als ze iets niet weten. In plaats daarvan sturen je ze zelfverzekerd de verkeerde kant op. Na een uur was ik het beu en ben ik terug in de angkot naar het guesthouse gesprongen, toch een beetje teleurgesteld dat ik niet in mijn klein avontuur geslaagd was. Een lekkere douche was vervolgens wel zeer welkom. Blijkt dat ik de juiste beslissing had gemaakt om terug te keren, want een klein halfuur later brak alle hel los hier in de lucht. Een enorme stortbui gecombineerd met bliksem en donder volgde. En deze hield ook niet op, waardoor Stan en Veerle na 2 uur toch te veel honger hadden gekregen om te blijven wachten tot de regen ophield en als verzopen ratten het guesthouse kwamen binnengestormd.
We hebben dan frieten met groenten gemaakt, omdat de regen echt niet ophield en niemand van ons zin had naar de supermarkt te rennen.
Vrijdag had ik afgesproken met de patholoog in het ziekenhuis, en na een kort introductiepraatje mocht ik alweer naar huis. In mijn schema staat bij week 1 introductieweek, en alle dokters willen graag mijn schema zien om te weten wat ze met mij moeten doen die dag. Ik denk (en hoop) dat ik daarom deze week ook niet veel gedaan heb, en dat het volgende week ook zal beteren. Ik heb de rest van de dag maar weer een studieperiode ingelast en 's avonds zijn we weer lekker gaan eten en wat gaan drinken.
Vandaag zijn Louise, mathijs en ik naar een Indonesische bruiloft gegaan met Obi, een Indonesische vrouw die hier engelse les geeft aan de universiteit. Het was een heel spectaculair gebeuren. Bij aankomst werden we natuurlijk weer meermaals aangestaard (en ook nog de komende 2 uren dat we daar waren). De bruiloft was in de sportarena die echt heel mooi versierd was. Bij aankomst moesten we eerst 'registreren' in het gastenboek om vervolgens langs 20 familieleden te lopen, deze allemaal een hand te geven, op weg naar de bruid en bruidegom met hun ouders op het podium voor een foto. De bruid haar jurk was echt over the top voor onze Westerse standaard, maar toch heel mooi in dit decor! Na het verlaten van het podium (waar de bruid/bruidegom trouwens de volle 2 uur dat we daar waren gestaan hebben handjes schudden, en waarschijnlijk nog veel langer daarna) moesten we zelfs een boodschap inspreken voor de camera, nog een 10tal handjes schudden voor we losgelaten waren op het buffet. Het ENORM UITGEBREIDE buffet! Enorm veel eten, en zeer lekker ook! Ik had nog geen lunch gehad omdat Louise al gezegd had dat er een overvloed van eten zou zijn. Er waren ook heel veel gasten, want hier in Indonesie nodig je dus iedereen uit die je kent en deze mensen komen dan ook voor een uurtje of 2, geven een cadeau, eten wat en vertrekken dan weer. Iedere gast kreeg zelf ook een cadeau voor ze vertrokken, bij deze bruiloft was dat een paraplu! Het cadeau bij uitstek, aangezien het hier iedere dag wel regent en ik er geen vanuit Belgie had meegenomen! :D Komt zeer goed van pas.
Voor de rest wordt het nog een rustig weekend.
Dikke kussen!
Ik verdien een vrijstelling voor spellingsfouten in alle toekomstige blogs die ik typ, aangezien ik mijn dagen hier voornamelijk in het engels en zeer gebrekkig Indonesisch doorbreng! :D
Zal ik beginnen waar ik bij vorige post geëindigd ben, woensdagavond. Na onze studie/internet namiddag in het koffietentje (waar ik nu overigens weer zit om net succesvol te skypen met mijn lieve oudertjes) zijn we gaan eten bij de chinees wat verder in de stad. Het was echt super lekker! Gemiddeld betalen we hier voor een avondmaal niet meer als 2 euro, maar voor een enkele keer mag het wel eens wat anders zijn zoals de chinees. Nog was het niet meer dan 5 euro! En superlekker eten, vooral ook veel te veel. Na het eten zijn we naar een van de vele malls gewandeld die in de buurt lag, waar we ook zeer enthousiast waren toen we onze eerste 2 boulè's (westerlingen) gespot hadden! 2 mannen van middelbare leeftijd liepen de bioscoop binnen. Voor de andere 3 die hier al een maand zitten waren het de eerste blanken die ze hier tegengekomen waren.
In de mall zat ook een karaokebar waar ik en Veerle toch wel in geïnteresseerd waren, misschien iets om volgende week te doen. Mensen kennen mij hier toch niet ... Alhoewel we hier dus enorm opvallen :D.
Donderdag was een erg onsuccesvolle dag in het ziekenhuis aangezien de dokter gewoon niet kwam opdagen op onze afspraak. Ik ben dan vervolgens maar weer in het internet koffietentje gaan zitten wachtend op de andere 3. Uiteindelijk kreeg ik bericht van Veerle dat ze wat verder op in de stad in een andere internet tent zat. Vol goede moed ben ik in de angkot gesprongen om haar tegemoet te gaan, helaas was ik na 2 angkot ritjes en een uur ronddwalen nog steeds niet op de juiste bestemming geraakt. In mijn beste Indonesisch heb ik meermaals de weg gevraagd, maar Aziaten hebben blijkbaar de cultuur dat ze geen slechte indruk willen maken en dus ook niet willen toegeven als ze iets niet weten. In plaats daarvan sturen je ze zelfverzekerd de verkeerde kant op. Na een uur was ik het beu en ben ik terug in de angkot naar het guesthouse gesprongen, toch een beetje teleurgesteld dat ik niet in mijn klein avontuur geslaagd was. Een lekkere douche was vervolgens wel zeer welkom. Blijkt dat ik de juiste beslissing had gemaakt om terug te keren, want een klein halfuur later brak alle hel los hier in de lucht. Een enorme stortbui gecombineerd met bliksem en donder volgde. En deze hield ook niet op, waardoor Stan en Veerle na 2 uur toch te veel honger hadden gekregen om te blijven wachten tot de regen ophield en als verzopen ratten het guesthouse kwamen binnengestormd.
We hebben dan frieten met groenten gemaakt, omdat de regen echt niet ophield en niemand van ons zin had naar de supermarkt te rennen.
Vrijdag had ik afgesproken met de patholoog in het ziekenhuis, en na een kort introductiepraatje mocht ik alweer naar huis. In mijn schema staat bij week 1 introductieweek, en alle dokters willen graag mijn schema zien om te weten wat ze met mij moeten doen die dag. Ik denk (en hoop) dat ik daarom deze week ook niet veel gedaan heb, en dat het volgende week ook zal beteren. Ik heb de rest van de dag maar weer een studieperiode ingelast en 's avonds zijn we weer lekker gaan eten en wat gaan drinken.
Vandaag zijn Louise, mathijs en ik naar een Indonesische bruiloft gegaan met Obi, een Indonesische vrouw die hier engelse les geeft aan de universiteit. Het was een heel spectaculair gebeuren. Bij aankomst werden we natuurlijk weer meermaals aangestaard (en ook nog de komende 2 uren dat we daar waren). De bruiloft was in de sportarena die echt heel mooi versierd was. Bij aankomst moesten we eerst 'registreren' in het gastenboek om vervolgens langs 20 familieleden te lopen, deze allemaal een hand te geven, op weg naar de bruid en bruidegom met hun ouders op het podium voor een foto. De bruid haar jurk was echt over the top voor onze Westerse standaard, maar toch heel mooi in dit decor! Na het verlaten van het podium (waar de bruid/bruidegom trouwens de volle 2 uur dat we daar waren gestaan hebben handjes schudden, en waarschijnlijk nog veel langer daarna) moesten we zelfs een boodschap inspreken voor de camera, nog een 10tal handjes schudden voor we losgelaten waren op het buffet. Het ENORM UITGEBREIDE buffet! Enorm veel eten, en zeer lekker ook! Ik had nog geen lunch gehad omdat Louise al gezegd had dat er een overvloed van eten zou zijn. Er waren ook heel veel gasten, want hier in Indonesie nodig je dus iedereen uit die je kent en deze mensen komen dan ook voor een uurtje of 2, geven een cadeau, eten wat en vertrekken dan weer. Iedere gast kreeg zelf ook een cadeau voor ze vertrokken, bij deze bruiloft was dat een paraplu! Het cadeau bij uitstek, aangezien het hier iedere dag wel regent en ik er geen vanuit Belgie had meegenomen! :D Komt zeer goed van pas.
Voor de rest wordt het nog een rustig weekend.
Dikke kussen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
